Σάββατο, Δεκεμβρίου 30, 2006

.
Βασιλόπιτα
.
-εύκολη και γευστική-
.

.

.
Να μην ξεχάσουμε να βάλουμε φλουρί!
.




photos και εκτέλεση
quartier libre :)

.
.
.
.

Παραδοσιακά, η Βασιλόπιτα, θέλει ζύμωμα με τα χέρια, όπως τα τσουρέκια. Φούσκωμα και ξανά ζύμωμα και ξανά φούσκωμα…
Ποιος εργαζόμενος όμως, προλαβαίνει σήμερα, και ποιος έχει υπομονή και χρόνο για τέτοιες διαδικασίες…
Ή λοιπόν, θα αγοράσουμε Βασιλόπιτα έτοιμη, ή θα φτιάξουμε μόνοι μας, μια πολύ απλή, που όμως θέλουμε να είναι γευστική.
Η παρακάτω συνταγή σέβεται τη μυρωδιά και τη γεύση της Βασιλόπιτας και είναι πολύ εύκολη, για ανθρώπους εργαζόμενους.
Δοκιμασμένη επί χρόνια.
.
.
.
Υλικά
4 φλυτζάνια αλεύρι (που φουσκώνει μόνο του)
2 φλυτζάνια ζάχαρη
1 φλυτζάνι φρέσκο βούτυρο (γάλακτος)
1 φλυτζάνι γάλα
4-5 αυγά
1-2 βανίλιες
λίγο κονιάκ
ξύσμα πορτοκαλιού
μιά στάλα κανέλλα
μιά στάλα τριμμένο γαρύφαλλο
λίγους σπόρους μαστίχα Χίου
λίγους σπόρους μαχλέπι
ψιλοκομμένο αμύγδαλο
ολόκληρα άσπρα αμύγδαλα για το στόλισμα

Στο multi βάζω μιά κουταλιά απ' τη ζάχαρη και τους σπόρους μαστίχας και μαχλέπι, να θρυμματιστούν καλά μαζί.

Χτυπάω το βούτυρο με τη ζάχαρη και προσθέτω ένα-ένα τ’ αυγά.
Ρίχνω κατόπιν το αλεύρι, εναλλάξ με το γάλα. Προσθέτω τη βανίλια, το ξύσμα πορτοκάλι, το κονιάκ, το μείγμα μαστίχα-μαχλέπι, την κανέλλα, το γαρύφαλλο και τέλος τα σπασμένα αμύγδαλα, ανακατεμένα σε δυό κουταλιές αλεύρι.
Έχει παχύρρευστη μορφή (όπως ο χυλός του κέϊκ).
Βουτυρώνω καλά ένα μέτριο ταψί (με φυτικό βούτυρο, γιατί το βούτυρο γάλακτος καίγεται), το αλευρώνω καλά, για να μην κολλήσει η πίτα. Το γυρίζω ανάποδα στο νεροχύτη και το τινάζω, για να φύγει το παραπανίσιο αλεύρι.
Ρίχνω μέσα το μίγμα. Χώνω μέσα κι ένα νόμισμα, σφιχτά τυλιγμένο σε αλουμινόχαρτο.
Μπήγω απαλά στην επιφάνεια τα ολόκληρα άσπρα αμύγδαλα και σχηματίζω την χρονολογία.
Βάζω ολόκληρα αμύγδαλα και γύρω-γύρω στο ταψί. Στολίζω με σχήματα, λουλούδια, σταυρούς, ό, τι θέλω.
Ψήνω σε ζεσταμένο φούρνο, στο 200' , για μια ώρα*, ως να φουσκώσει και να ροδοψηθεί. Πριν την βγάλω, μπήγω μέσα ένα μαχαίρι. Αν η πίτα είναι ψημένη, το μαχαίρι βγαίνει στεγνό.
Όταν την κατεβάσω, την ξεφορμάρω σε πιατέλα, και με μικρό σουρωτήρι ραντίζω στην επιφάνεια ζάχαρη άχνη.


*τουλάχιστον την πρώτη μισή ώρα, δεν ανοίγουμε καθόλου την πόρτα του φούρνου, για να μην πέσει το γλυκό.

Αν θέλουμε μεγάλη πίτα (για 25-30 άτομα), κάνουμε διπλή δόση.


.
.
.
Καλή επιτυχία!
.
.
.

1 σχόλιο:

angeliki marinou είπε...

Να σαι καλά βρε quartier. Ωραία τα μέχρι τώρα δείγματά σου. Τώρα που χω και άδεια, όλη μέρα με βλέπω να παίζω την καλή νοικοκυρά.