Τρίτη, Δεκεμβρίου 12, 2006

A.K.
-
Χτες, έπιασε να φυσάει νοτιάς.
Η πληγή στο στέρνο πονάει.. Δεν πρόκειται για μικρούς, οξείς πόνους. Ούτε ίσως, όπως το αλάτι που ψήνει το τραύμα. Ούτε καν, σαν της απονιάς τον πόνο. Όχι. Πόνος ξεκάθαρα σωματικός. Ξεκινάει ανάμεσα στη βάση από τα δύο στήθια κι απλώνεται σιγά-σιγά. Διαπερνάει το μέσα. Χτυπάει στην πλάτη. Πιο πολύ δεξιά μεριά. Άρα, καμιά σχέση με την καρδιά. Σωματικός.
Νοτιάς, υγρασία. Ένα άσπρο σύννεφο κατέβηκε στην κορφούλα. Το βλέπω μεσ’ απ’ το τζάμι. Απλώνει, μαζεύεται, στρογγυλεύει, πυκνώνει, απλώνει ξανά.
Τέλειωσε ο ήλιος. Τα γελαστά πρωινά. Και το χάδι στα μάτια, σαν κοιταζόσουνα στον καθρέφτη.
Τώρα ο καθρέφτης δε θα σε χαϊδεύει. Μόνο, θα στέλνει πίσω την πραγματική σου εικόνα . Αυτή την εικόνα, του άχαρου κοριτσιού.
... Και κάθε που φυσάει νοτιάς, θα σε πονάει η πληγή στο στέρνο.

Δεν υπάρχουν σχόλια: