Τετάρτη, Μαρτίου 21, 2007



Jeanne d’ Arc
.
.

vitrail
.
.
eglise cervieres
.
.
Loire
.
.
.
.
.
Ο Charles Péguy

γεννήθηκε στην Ορλεάνη το 1873 και σκοτώθηκε στο μέτωπο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου τον Σεπτέμβριο του 1914.
Ήδη κατά τη διάρκεια των σπουδών φιλοσοφίας που πραγματοποίησε στο Παρίσι ξεκίνησε να αρθρογραφεί, συνδυάζοντας έναν ιδιότυπο ουτοπιστικό σοσιαλισμό με τις πνευματικές και θρησκευτικές αναζητήσεις ενός πατριώτη.
Έχοντας σταθεί από την πρώτη στιγμή στο πλευρό του Dreyfus, υποστηρίζοντας δυναμικά την αναθεώρηση της περίφημης δίκης, ο Péguy αρνήθηκε να αποδεχτεί την αποδέσμευση του κράτους από την εκκλησία.

…………………………………………………..
Το πρώτο του δράμα, που αφιερώνει στην Ιωάννα της Λωραίνης, το 1897, πηγάζει από την ενδελεχή ιστορική έρευνα των αρχείων, χωρίζει σε τρία μέρη ολόκληρη την ιστορία της Ιωάννας και εμφανίζει μια πολυπρόσωπη ανάπτυξη σε μία πρόζα που κατά καιρούς ενσωματώνει τη λυρική ποίηση.
Το 1910 ο Péguy έχει ήδη περάσει μια δεκαετία ως εκδότης και βασικός συντάκτης των Cahiers de la Quinzaine (Τετράδια του δεκαπενθημέρου): σ’ αυτά δημοσιεύει το «Μυστήριο της καλοσύνης της Ιωάννας της Λωραίνης» αφαιρετικό ποιητικό δράμα όπου φέρνει την ηρωίδα αντιμέτωπη με το λυτρωτικό άκουσμα μιας μυστικιστικής, γεμάτης λατρεία περιγραφής του Θείου Πάθους και του πόνου της μητέρας του Ιησού.

5 σχόλια:

Unknown είπε...

λέξη μου, χρόνια πολλά!
μου έλειψες!

quartier libre είπε...

καλημέρα R.

έχω κι εγώ, μεγάλη ανάγκη να μιλάω συχνότερα με τους "δικούς μου" ανθρώπους,τους φίλους μου. Θα προσπαθήσω να δαμάσω τον χρόνο και να οργανωθώ σιγά σιγά λίγο καλύτερα, να κάνουμε πιό ανθρώπινη την προσωπική μας ζωή...
απ' αυτήν την παρέα,
r.,syn., σμιχ., velv., ο καθένας σας με τον τρόπο του, είσαστε πολύτιμοι στη ζωή μου, "γερές αγκαλιές φίλων".
και ξέρω πως σας παραμελώ...
ακόμα κι αν δεν μπορέσω να έρθω στο rdvs.που κανονίζεται, την επόμενη φορά που θα ανέβει ο σμ. Αθήνα, θα προσπαθήσω να σας μαζέψω όλους εγώ.

ό, τι είπαμε για Λ.Π. τους ενδιαφέρει, και κάποια στιγμή,αν μπορέσεις κι εσύ, να το κάνουμε.

σε έχω έννοια.
απλά, νιώθω τόσο πίεση "από και για" τα πράγματα, που αμελώ εντελώς τον εαυτό μου και τους δικούς μου.
εσύ, όταν μπορέσεις παρακίνησέ με.

ζεστή φιλική αγκαλιά και καλημέρα.

quartier libre είπε...

ένα βήμα πριν την pneumonie...

ελπίζω
κάτι να ξέρει ο λαϊκή σοφία, όταν λέει "κακό σκ. ψ. δεν έχει"...
το ελπίζω...

Unknown είπε...

περαστικά και ξεκούραση, η ζωή υπάρχει, και τελικά τρέχουμε τόσο που το ξεχνάμε!
για λπ, πρέπει να τα πούμε από κοντά. θέλουνε προγραμματισμό. πολλά φιλιά!

quartier libre είπε...

"τρέχουμε τόσο που το ξεχνάμε!"
(οτι η ζωή υπάρχει)...

δε θέλω, γμτ, να γράφω όταν είμαι κουρασμένη, γιατί τα γράφω λίγο μαύρα...
μόλις γύρισα, απ' το χάραμα στο πόδι. κι είναι 03.50...και γύρισα από τόσο καπνό, φωνές, προσπάθεια, που είναι σίγουρο, καμμιά όρεξη για ύπνο...
δε θες και μιά ώρα, να σου φύγει ο εκνευρισμός;
βρήκα έτσι ευκαιρία, ν' απαντήσω στο σημείωμά σου...

ναι, καλή μου, το ξεχνάμε ότι υπάρχει ζωή...