Δευτέρα, Μαρτίου 03, 2008


Assadour Baharian
αυτοπροσωπογραφία



.
.
.
μικρό αφιέρωμα
σ' έναν απ' τους ανθρώπους
που διαμόρφωσαν την αισθητική
και κοινωνική μας συνείδηση,
στα νεανικά μας χρόνια



.
Ασσαντούρ Μπαχαριάν


«Ζω και αναπνέω μέσα στη ζωγραφική»,

έλεγε ο Ασσαντούρ Μπαχαριάν,
που έζησε πραγματικά μέσα στη ζωγραφική και μέσα στην ιστορία της εποχής του.


Η συνολική πορεία της ζωγραφικής του Μπαχαριάν δεν εντάσσεται σε ένα συγκεκριμένο καλλιτεχνικό ρεύμα ή σχολή. Είναι μια προσωπική διαδρομή στο εσωτερικό της νεοελληνικής τέχνης. Κάτι ανάλογο ισχύει για τη ζωή του και τη γενικότερη δράση του, συνυφασμένη με τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις μιας κρίσιμης περιόδου ιδεολογικών συγκρούσεων, η οποία ξεκινά με το τέλος της Κατοχής και κλείνει με τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης.

Αρμενικής καταγωγής, ο Μπαχαριάν γεννήθηκε το 1924 και μεγάλωσε σε μια προσφυγική συνοικία της μεσοπολεμικής Αθήνας.



Η Κατοχή τον βρήκε σπουδαστή στη Σχολή Καλών Τεχνών. Είκοσι ετών στερείται την ελευθερία του και στα τριάντα έξι την ξαναβρίσκει. Τα δεκαέξι χρόνια που μεσολάβησαν μέσα στο ζοφερό σκηνικό των φυλακών και της εξορίας, ο νεαρός αγωνιστής επιμένει να ζωγραφίζει.


.
Το 1962 ο Μπαχαριάν ανοίγει διαφημιστικό γραφείο με την επωνυμία «Ωρα», όπου σχεδίαζε έντυπα και συσκευασίες, ενώ παράλληλα δίδασκε γραφιστική στη Σχολή Βακαλό. Η ισορροπία της νέας του κατάστασης ανατρέπεται από τη δικτατορία του 1967.
Η «Ωρα» παίζει καθοριστικό ρόλο.
Το 1969 μετατρέπεται σε καλλιτεχνικό και πνευματικό κέντρο.
Από το 1970 έως το 1988 εξέδιδε ετησίως τον τόμο Χρονικό, που αφορούσε στην καλλιτεχνική δραστηριότητα κάθε χρονιάς.
Το 1983 ίδρυσε με την ιστορικό τέχνης Δ. Τσούχλου το Κέντρο Γραμμάτων και Τεχνών «Άποψη».
Παρουσίασε έργα του σε περισσότερες από τριάντα ατομικές εκθέσεις (1961-1990) και πήρε μέρος και σε ομαδικές.
Έχει εκδόσει πολλά βιβλία.
Πέθανε το 1990.
Αν και για πολλά χρόνια υπήρξε πολιτικός κρατούμενος, το έργο του είναι σημαντικό σε όγκο και ποιότητα. Το μεγαλύτερο μέρος του έχει ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα και αποδίδει κυρίως τον εργαζόμενο και τον φυλακισμένο χωρίς συναισθηματικές εξάρσεις, φορτίσεις και εντυπωσιασμούς.



















Σημαντικό τμήμα επίσης του έργου του είναι
οι τοπιογραφίες -πολλές υδατογραφικές-
στις οποίες αποδεικνύει την εξασκημένη τεχνική του.
.





9 σχόλια:

ange-ta είπε...

μερικοί έρχονται πάνω στη γη για να υποφέρουν

quartier libre είπε...

@ α, όχι !
δεν ήταν τέτοιος !

τον θυμάμαι πολύ καλά.
είχαμε γίνει και λίγο φίλοι.
παιδιά εμείς, αυτός ενήλικας.
μας έδινε πάντα το χέρι του για να μας χαιρετήσει,
τριγυρνούσε μέσα στην ΩΡΑ,
μας μίλαγε,
κοιτάζαμε τους πίνακες,
έχω κι έναν δικό του, υδατογραφία, σαν αυτόν που έχω ποστάρει.
τον προσέχω σαν κόρη οφθαλμού :)

quartier libre είπε...

@ ήταν απ' τους ανθρώπους που δίνουν κουράγιο στους νέους.
και ευγενής!

Ανώνυμος είπε...

Η πρώτη υδατογραφία του πάνω πάνω μου αρέσει,το λευκό και το γαιώδες με διάσταση καθ ύψος ,ένα ατένισμα θα τόλεγα ,όπου σύννεφο και γή σμίγουν(λίγο τραβηγμένα το λέω ,αλλά μου ξυπνά μια τέτοια μνήμη),στενοκόρυφη οπτική από χαμηλά προς τα πέρα και άνω.

Χαίρε quartier libre.

Ανώνυμος είπε...

Είπα στενοκόρυφη για να μην πώ στενόκαδρη!Ξαναχαίρε.

quartier libre είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
quartier libre είπε...

@ περιηγήσεις ένδον,

κατά λάθος έσβησα το παραπάνω σχόλιο.
το ξαναγράφω λοιπόν.

ίσως εσύ έχεις ειδικές γνώσεις ζωγραφικής.
εγώ όχι...
απλά, την κυνηγάω όπου τη βρω, γιατί μ' αρέσει, λειτουργώ με το ένστικτο μα έχω δει και πολύ, συλλέγω, και βιβλία σχετικά.

μου αρέσει και το στυλ στην τελευταία υδατογραφία του.
είναι χαρακτηριστικό του στυλ,
είναι κάτι άλλο...

λίγο πριν τη δουλειά.
να έχετε μιά καλή μέρα.

genna είπε...

καλημέρα κοριτσάκι!!!!!

νάσαι καλά, που με πήγες με τούτο το ποστ...
δεν πρέπει να αφήνουμε την ομορφιά να φεύγει...

quartier libre είπε...

@ ναι.
την ομορφιά
την καταγράφουμε
στον σκληρό, εσωτερικό δίσκο,
μέσα μας.

να μου είσαι καλά :)